21 Eylül 2008 Pazar

Ermeni sorunun ortaya çıkışı

Osmanlı devleti zayıflamaya başlayıp, misyoner okulları kurulup, hemen her konuda Avrupa'nın müdahalesine maruz kalınca, Türk-Ermeni ilişkilerinde de bir bozulma devri başlamıştır. Bazı devletler, Osmanlı devletini bölerek bölgesel çıkarlarına ulaşabilmek için, Ermenileri Türk toplumundan koparmayı hedeflemişlerdir.
Özellikle Avrupa'nın bazı büyük devletleri "ıslahat" adı altında bir yandan Osmanlı devletinin iç işlerine karışırken, bir yandan da Ermenileri Osmanlı yönetimine karşı teşkilatlandırmışlardır.
Böylece ülke içinde ve dışında teşkilatlanan ve silahlanan Ermeni komiteleri ile Ermeni kiliselerinin kışkırtıcı faaliyetleri sonucunda, Ermeni toplumu yavaş yavaş Türklerden uzaklaşmaya başlamıştır.
Türklerin iyi tutumuna karşın, yabancı devletlerle işbirliğine girmek suretiyle Türklerle mücadeleye başlayan Ermeniler, Batının desteğini alabilmek için kendilerini "ezilen bir toplum" olarak göstermeye ve "Anadolu üzerindeki egemenlik haklarını Türklerin gasp ettiği" iddiasını dile getirmeye başlamışlardır.
Islahat Fermanı ile müslümanlar ve gayr-i müslimler hukuk önünde eşit statüye getirilince ayrıcalıklarını kaybeden Ermeniler, 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı sonunda Rusya'dan, "işgal ettiği Doğu Anadolu topraklarından çekilmemesini, bölgeye özerklik verilmesini veya Ermeniler lehine ıslahat yapılmasını" istemişlerdir. Ermenilerin bu talebi, Rusya tarafından kısmen kabullenilmiş, Osmanlı-Rus Savaşı’nın ardından imzalanan Yeşilköy, eski adıyla Ayastefanos Anlaşması ve daha sonraki Berlin Anlaşması’yla Ermeni sorunu uluslar arası bir boyuta taşınmıştır. Böylece, Türkiye’yi bölmek isteyen yabancı güçler, Türk-Ermeni ilişkilerine müdahale etmeye başlamışlardır.
İngiltere ve Rusya tarafından tarih sahnesine sunulan Ermeni Sorunu, aslında emperyalizmin Osmanlı devletini yıkma ve paylaşma politikasının bir uzantısıdır. Sözde Ermeni soykırımı iddiaları ve yalanları da işte bu politikanın propaganda ürünüdür!..
.
.
.
.
.
How the Armenian issue came about?
When the Ottoman Empire began to decline and was exposed to European interventions in many fields, deterioration began in the Turkish-Armenian relations. The Western powers then started to sever the Armenian community from the Ottoman community for attaining their own regional interests.
A number of European states that intervened in the Ottoman internal affairs under the guise of ensuring the introduction of reforms, organised the Armenians against the Empire. As a result of the provocations of the internal and external Armenian organisations as well as of the Armenian Church, this community gradually began to dissociate itself from the Turks.
Starting to fight against Turks under alliance with the Western powers despite all the good intentions of Turks, the Armenians initiated a campaign to present themselves as a subjugated society and to accuse the Ottoman Empire of “having annihilated” their sovereignty rights in Anatolia.
As they lost their former privileges when the Moslems and non-Moslems were given equal rights under the Restoration Firman, the Armenians asked Russia not to withdraw from Eastern Anatolia that it had invaded during the 1977-1878 Ottoman-Russian war, to grant autonomy to these regions or to introduce reforms in their favour. This request of the Armenians were partially accepted by Russia and the Armenian issue was brought onto the international platform after Hagia Stephanos Treaty, signed at the end of the war; and also after the Berlin Treaty signed later. Thus, foreign countries that wanted to divide Turkey started to intervene in Turkish-Armenian relations. It is with these claims that the Armenian issue had begun to take shape and acquire an international character.
.
.
.
.
Как армянский вопрос пришел около?

Когда империя тахты начала склонять и подверглась действию к европейским интервенциям в много полей, ухудшение качества начало в Турецк-Армянских отношениях. Западные державы после этого начали разъединить армянскую общину от общины тахты для достигать их собственных регионарных интересов.
Нескольк европейца заявляет что то вмешалось в внутренних делах тахты под маской обеспечивать введение реформ, организованное армянкам против империи. В результате провокаций внутренних и внешних армянских организаций также, как армянская церковь, эта община постепенно начала разъединять от турков.
Начинающ для того чтобы воевать против турков под союзничеством с западными державами несмотря на все хорошие намерия турков, армянки начали кампанию для того чтобы представить по мере того как покоренное общество и обвинить империю тахты «аннигилировать» их права суверенства в Анатолия.
По мере того как они потеряли их бывшие привилегированности когда дали мусульманинам и non-Мусульманинам равные права под Firman восстановления, армянки спросили, что Россия разделило от восточного Анатолия что он вторгнулся во время Тахт-Русского войны 1977-1878, к автономии дара к этим зонам или ввело реформы в их благосклонности. Этот запрос армянок частично был принят Россия и армянский вопрос был принесен на международную платформу после договора Hagia Stephanos, подписанного в конце войны; и также после Берлин договор подписал более поздно. Таким образом, зарубежные страны которые хотели разделить Турция начали вмешаться в Турецк-Армянских отношениях. Он с этими требует что армянский вопрос начал принимать форму и приобретать международный характер.
.
.
.
.

L’ ORIGINE DU PROBLEME ARMENIEN
Dès que l’ Empire Ottoman a commencé à affaiblir, et que les pays Européens ont commencé intervenir à tous les propos, une période d’affaiblissement a aussi commencé dans les relations Turco-Arméniennes. Les pays occidentaux ont voulu détacher les Arméniens des Turcs pour atteindre leurs intérêts réginaux en désassemblant l’ Empire Ottoman.
En particulier certains grands états d’ Europe qui s’occupaient des affaires interieures de l’ Empire Ottoman, sous le nom de “ réformes”, d’un côté ils ont essayé d’assembler les Arméniens contre l’administration Ottomane.
Les comités et les églises Arméniens qui se sont ainsi unis et armés à l’interieur et à l’extérieur du pays ont eu des activités émeutières. Par conséquent le peuple Arménien s’est peu à peu éloigné des Turcs.
Bien que la bonne manière d’agir des Turcs, les Arméniens qui sont entrés en combat avec les Turcs afin de s’accorder avec les états étrangers, ont commencé à alléguer que “ Les Turcs avaient usurpé leur droit de dominer en Anatolie” et à se montrer comme “ une société écrasée” pour avoir le soutien de l’Occident.
Quand Avec “ l’ordonnance de réforme” les musulmans et non musulmans ont reçu des status équivalents, les Arméniens ont perdu leur privilège. A l’issue de la guerre des Ottomans contre les Russes en 1877, 1878, les Arméniens ont demandé à la Russie de ne pas ses retirer des terres qu’ils ont occupées dans l’est Anatolien, de faire des réformes en faveur des Arméniens. Avec ces demandes, le problème Arménien est né et a pris une forme internationnale.
Le 16. Article de l’accord d'Ayastefenos signé après la guerre entre la Russie et L’Empire Ottoman en 1877-1878 obliqe l’Empire Ottoman d’accepter ceci:
“L’ Empire Ottoman garantit de faire les réformes nécessaires dans les régions où les Arméniens vivent et leur sécurité contre les Kurdes et les circassiens, car vider les régions que l’armée Russe a occupé, mais qu’elle doit donner à l’Empire Ottoman peut porter atteinte aux relations d’amitié des deux pays.”
Cette décision juridique de l'accord, porte une grande importance du côté de parler de l’existence d’une région appelée “ Arménie” et de porter la problème Arménien sur le plateau international pour la première fois” de son histoire, même si elle ne satisfait pas dans le sens exact du mot les Arméniens qui veulent une indépendance.
L’accord de Berlin signé à l’issue du congrès de Berlin en 1878 contient un article (article 61) qui remplacera la décision juridique de l’accord d’Ayastefenos:
“Le gouvernement Ottoman garantit d’assurer les réformes que les besoins locaux nécessitent dans les régions oui vivent les Arméniens et leur sécurité contre les Kurdes et les Circassiens,et comme il va exprimer ces mesures aux états, ces états vont observer la pratique desdites mesures.”
Avec cette décision juridique de l’accord de Berlin, les droits des forces étrangères sur iles relations Turco-Arméniennes ant été reconnus.
Ainsi, les Arméniens ont commencé à être utilisés par les Anglais et les Russes et ont servi de patrouille avant aux Anglais contre la propagation Russe.Le problème Armenien mis jour par l’Angleterre et la Russie est en fait un moyen pour l’impérialisme pour appliquer leur plan de détruire et de partager l’Empire Ottoman.
.
.
.
.
DIE ENTSTEHUNG DES KONFLIKS
Als der Niedergang des Osmanischen Reiches einsetzte, und das Reich fast in jeder Angelegenheit von den Europäern angegriffen wurde, unterbrachen sich auch die türkisch-armenischen Beziehungen. Die europäischen Mächte hatten es sich zum Ziel gesetzt, eine Entfremdung zwischen den Türken und den Armeniern herbeizuführen, um das Osmanische Reich zu spalten und somit zu ihren Interessen in dieser Region zu gelangen.
Besonders einige Großmächte Europas mischten sich einerseits unter dem Namen der "Reformen" in die inneren Angelegenheiten des Osmanischen Staates ein und andererseits ließen sie die Armenier gegen die Osmanische Regierung organisieren.
Als Folge der Provokationen der im In- und Ausland organisierten und bewaffneten armenischen Komitees isolierte sich das armenische Volk langsam von der türkischen Gesellschaft.
Trotz der türkischen Toleranz verbündeten sich die Armenier mit anderen Ländern und kämpften gegen die Türken, und um die Unterstützung der westlichen Länder zu erhalten, versuchten sie sich als "ein unterdrücktes Volk" darzustellen und behaupteten, "die Türken hätten den Armeniern ihrer armenischen Herrschaftsrechte auf Anatolien beraubt".
Als der Reform-Ferman (Erlass des Sultans) den Armeniern die Privilegien entzog und sie den Moslems und anderen nicht-moslemischen Bürgern gleichsetzte, verlangten die Armenier nach dem Osmanisch-Russischen Krieg (1877-1878) von den Russen, "dass sie sich aus den besetzen Gebieten in Anatolien nicht zurückziehen, dass diesem Gebiet Autonomie gewährt werde oder dass zugunsten der Armenier Reformen durchgeführt werden sollten". Die Russen folgten zum Teil den Forderungen der Armenier und durch das im Anschluss an den Osmanisch-Russischen Krieg unterzeichnete Yesilköy, oder auch San Stefanos- Abkommen, sowie durch das Abkommen von Berlin wurde die Armenier- Frage auf internationale Foren übertragen. Somit begann auch der Eingriff der ausländischen Mächte in den türkisch-armenischen Beziehungen, die die Türkei teilen wollten.
Die von England und Russland auf die Geschichtsszene gebrachte armenische Frage ist eigentliche eine Folge der Zerstörungs- und Aufteilungspolitik des Imperialismus gegen den Osmanischen Staat..
.
.
.
“Ermeni Araştırmaları – Հայկական ՈՒսումնասիրություններ – Armenian Studies - Études arméniennes - Armenische Studien - Армянские Исследования”

Hiç yorum yok: